K-12 ကျောင်းအာဟာရစံနှုန်းများကို ရှင်းပြထားသည်။

အာဖရိက တစ်ဝှမ်းရှိ ပညာရေးဆိုင်ရာအဖွဲ့အစည်းအများအပြားတွင် ကျန်းမာရေးနှင့်ညီညွတ်သောအစားအစာများရရှိရေးသည် အဓိကစိန်ခေါ်မှုတစ်ရပ်ဖြစ်နေဆဲဖြစ်သည်။ အစိုးရများနှင့် ပညာရေးအာဏာပိုင်များက ကျောင်းတက်ရောက်ခြင်းကို မဖြစ်မနေပြုလုပ်ထားသော်လည်း သင့်လျော်သော ကျောင်းအာဟာရသည် ကျောင်းသားများ၏ ကျန်းမာရေး၊ ပညာရေးစွမ်းဆောင်ရည်နှင့် ရေရှည်ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုအတွက် အရေးကြီးသောအချက်တစ်ခုအဖြစ် ရှိနေသေးသည်။ ဤလိုအပ်ချက်များကို ဖြည့်ဆည်းရန် ကျောင်းမီးဖိုချောင်နှင့် ကျောင်းအစားအစာ ကျွေးမွေးရေးကဏ္ဍသည် ယခင်ကထက် ပိုမိုအရေးကြီးလာသည်။

အစိုးရပညာရေးစနစ်တစ်ခုလုံး၏ အခြေခံအကျဆုံး အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုအနေဖြင့် K-12 ကျောင်းများသည် အရေးကြီးသော အခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ကျောင်းသားများ၏ ပညာရေးစွမ်းဆောင်ရည်နှင့် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာကျန်းမာရေးကို အထောက်အကူပြုရန်အတွက် ဘေးကင်းသော ကျောင်းအစားအသောက်များ ကျွေးမွေးရေးသည် သော့ချက်ဖြစ်သည်။

K-12 ကျောင်းအာဟာရစံနှုန်းများကား အဘယ်နည်း။

K–12 သည် သူငယ်တန်းမှ 12 တန်းအထိ အစိုးရပညာရေး၏ နှစ်အသုံးအနှုန်းဖြစ်သည်။ ဤအရေးကြီးသော ဖွံ့ဖြိုးမှုနှစ်များအတွင်း၊ ကျောင်းများသည် ကျောင်းသားများအား တင်းကျပ်သော အာဟာရစံနှုန်းများနှင့် ကလေးများ၏ အစားအစာများနှင့်အညီ အာဟာရပြည့်ဝသော အစားအစာများ ထောက်ပံ့ပေးရန် တာဝန်ရှိပါသည်။

ကျောင်းသားများ၏ ကျန်းမာရေးကို အထောက်အကူပြုရန်အတွက် K-12 ကျောင်း အာဟာရစံနှုန်းများကို အစိုးရများနှင့် နိုင်ငံတကာအဖွဲ့အစည်းများမှ သတ်မှတ်ပေးပါသည်။ ဤလမ်းညွှန်ချက်များသည် အစားအစာတိုင်းတွင် အပိုင်းအရွယ်အစားကို ထိန်းညှိခြင်း၊ သကြားနှင့် အဆီများကို ကန့်သတ်ခြင်း၊ သစ်သီးများ၊ ဟင်းသီးဟင်းရွက်များနှင့် အစေ့အဆန်များ စားသုံးမှုကို အားပေးခြင်းဖြင့် သင့်လျော်သော အာဟာရမျှတမှုကို ရရှိစေကြောင်း သေချာစေပါသည်။ တောင်အာဖရိကကဲ့သို့ နေရာအများအပြားတွင် ဤစံနှုန်းများသည် ဒေသဆိုင်ရာ ပညာရေးအာဏာပိုင်များ၏ မူဘောင်၏ အရေးပါသော အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်သည်။

ကျောင်းအစားအစာစံနှုန်းများ၏ အစိတ်အပိုင်းများ

ကစီဓာတ်များသော အစားအစာများနှင့် အစေ့အဆန်များ

ကလေးတွေဟာ သင်ယူဖို့ စွမ်းအင်လိုတယ်။ အာဟာရစံနှုန်းစံနှုန်းများသည် အာဖရိကနှင့် အာရှကျောင်းမီးဖိုချောင်များစွာတွင် အဓိကကျသော ဆန်၊ ပြောင်း၊ ပေါင်မုန့် သို့မဟုတ် ပီလောပီနံကဲ့သို့သော အစေ့အဆန်များနှင့် ကစီဓာတ်ပါသောအစားအစာများကို အကြံပြုထားသည်။ အစေ့အဆန်များသည် အမျှင်ဓာတ်၏ အရင်းအမြစ်ကောင်းများဖြစ်ပြီး ကစီဓာတ်ကြွယ်ဝသော အစားအစာများတွင် ဗီတာမင်ဘီ အပြည့်ရှိသည်။

သစ်သီးများနှင့် ဟင်းသီးဟင်းရွက်များ

အသီးအနှံများနှင့် ဟင်းသီးဟင်းရွက်များသည် ဗီတာမင်နှင့် အမျှင်ဓာတ်၏ အကောင်းဆုံးအရင်းအမြစ်များဖြစ်သည်။ လတ်ဆတ်သော အသီးအနှံများကို စားသုံးရန် ကလေးများအား အားပေးခြင်းသည် ၎င်းတို့အား အနာဂတ်ရောဂါများ ဖြစ်နိုင်ချေကို လျှော့ချပေးနိုင်သည့် ကောင်းသော အလေ့အထတစ်ခုဖြစ်သည်။ ရာသီအလိုက် ဒေသထွက် ဟင်းသီးဟင်းရွက်နှင့် သစ်သီးဝလံ အမျိုးမျိုးကို ကျောင်းအစားအသောက် မီနူးများတွင် ထည့်သွင်းသင့်သည်။ ဤအလေ့အကျင့်သည် ကုန်ကျစရိတ်များကို ထိန်းချုပ်ပေးရုံသာမက အစားအစာ၏ လတ်ဆတ်မှုနှင့် အာဟာရတန်ဖိုးကိုလည်း အာမခံပါသည်။

ပရိုတင်းအရင်းအမြစ်များ

ပဲ၊ အသား၊ ငါးနှင့် ဥများ အပါအဝင် ပရိုတင်းရင်းမြစ်များသည် မျှတသော ကျောင်းအစားအစာ၏ အရေးပါသော အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်သည်။ ဤအစားအစာများသည် ကျန်းမာရေးကို ထိန်းသိမ်းရန် အရေးကြီးသော သံဓာတ်နှင့် ဇင့်ကဲ့သို့သော မရှိမဖြစ် သတ္တုဓာတ်များ ကြွယ်ဝပါသည်။ မတူကွဲပြားသော အစားအသောက်လိုအပ်ချက်များနှင့် ဘတ်ဂျက်ကန့်သတ်ချက်များကို လိုက်လျောညီထွေဖြစ်စေရန်အတွက် ကျောင်းအာဟာရလမ်းညွှန်ချက်များတွင် တိရစ္ဆာန်နှင့် အပင်အခြေခံပရိုတင်းနှစ်မျိုးလုံးကို ပေါင်းစပ်ထည့်သွင်းရန် အကြံပြုအပ်ပါသည်။

နို့နှင့် နို့ထွက်ပစ္စည်း

နို့ထွက်အစားအစာများသည် ကျောင်းစာများတွင် မရှိမဖြစ်လိုအပ်သော အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့တွင် ဗီတာမင် A နှင့် ကယ်လ်စီယမ်တို့ ပြည့်ဝစွာပါဝင်ပြီး အရိုးများသန်မာစေရန် ကူညီပေးသည်။ နို့ထွက်ရခက်ခဲသောနေရာများတွင် ပဲနို့ကဲ့သို့ အခြားရွေးချယ်စရာများကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားကြသည်။

ကလေးတွေဟာ သင်ယူဖို့ စွမ်းအင်လိုတယ်။ အာဟာရစံနှုန်းစံနှုန်းများသည် အာဖရိကနှင့် အာရှကျောင်းမီးဖိုချောင်များစွာတွင် အဓိကကျသော ဆန်၊ ပြောင်း၊ ပေါင်မုန့် သို့မဟုတ် ပီလောပီနံကဲ့သို့သော အစေ့အဆန်များနှင့် ကစီဓာတ်ပါသောအစားအစာများကို အကြံပြုထားသည်။ အစေ့အဆန်များသည် အမျှင်ဓာတ်၏ အရင်းအမြစ်ကောင်းများဖြစ်ပြီး ကစီဓာတ်ကြွယ်ဝသော အစားအစာများတွင် ဗီတာမင်ဘီ အပြည့်ရှိသည်။

အဆီများသော၊ သကြားနှင့်ငန်သောအစားအစာများကို ကန့်သတ်ပါ။

ကလေးတွေ ကျန်းမာတဲ့ အလေ့အထတွေ ဖွံ့ဖြိုးလာစေဖို့နဲ့ သူတို့ရဲ့ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာနဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ကြီးထွားမှုကို ထောက်ပံ့ပေးဖို့၊ ဒီအစားအစာတွေကို သူတို့ရဲ့ စားသုံးမှုကို လျှော့ချသင့်ပါတယ်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ၎င်းတို့တွင် ကယ်လိုရီများစွာပါဝင်သော်လည်း အာဟာရနည်းပါးသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

ပထမဦးစွာ ဆားငန်သောအစားအစာများသည် သွေးတိုးခြင်းကို ဖြစ်စေနိုင်သည်။ ဒါကြောင့် ကျောင်းမီးဖိုချောင်မှာ အစားအသောက်ပြင်ဆင်တဲ့အခါ ဆားအလွန်အကျွံသုံးတာကို ရှောင်ကြဉ်သင့်ပါတယ်။ ပြည့်ဝဆီသည် နှလုံးရောဂါအတွက် အဓိကအချက်တစ်ချက်ဖြစ်သည်။ နေကြာနှင့် သံလွင်ဆီကဲ့သို့သော မပြည့်ဝဆီများဖြင့် အစားထိုးရန် ကျွန်ုပ်တို့ တိုက်တွန်းပါသည်။ သကြားအလွန်အကျွံစားခြင်းက ကလေးတွေအတွက် မလိုအပ်တဲ့ ကယ်လိုရီတွေကို ပေးစွမ်းနိုင်ပြီး အဝလွန်ခြင်းနဲ့ သွားတွေ ပျက်စီးစေနိုင်ပါတယ်။

K-12 အာဟာရစံနှုန်းများသည် ကြော်ထားသော သရေစာများ၊ ဆိုဒါများနှင့် သကြားဓာတ်များသော အစားအစာများကို ကန့်သတ်ထားပြီး၊ ထိန်းကျောင်းမှုဆိုင်ရာ ဝန်ဆောင်မှုများမှတစ်ဆင့် ကျန်းမာရေးနှင့်ညီညွတ်သော ရွေးချယ်မှုများကို မြှင့်တင်ပေးပါသည်။

အာဟာရရှိသောအဖျော်ယမကာများ

ကျောင်းရှိ ကျောင်းသားတိုင်းသည် ရေဓာတ်ပြည့်ဝနေရန် လိုအပ်ပြီး ရေသည် ဗီတာမင်နှင့် သတ္တုဓာတ်များ၏ တိုက်ရိုက်အရင်းအမြစ်ဖြစ်သည်။ အစားအစာကိုယ်တိုင်အပြင်၊ အဖျော်ယမကာသည် ကျောင်းစာအစီအစဉ်များ၏ အဓိကအစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်သည်။

သန့်ရှင်းသော သောက်ရေ၊ နို့နှင့် ဖျော်ရည်များကို ကျောင်းစားသောက်ဆိုင်များတွင် ပြင်ဆင်သင့်သည်။ မှန်ကန်သော အစားအသောက်ကိရိယာများဖြင့် ဤအချိုရည်များကို မှန်ကန်သောအပူချိန်တွင် သိမ်းဆည်းနိုင်ပြီး တစ်ကိုယ်ရေသန့်ရှင်းမှုဖြင့် ကျွေးမွေးနိုင်ပါသည်။ ၎င်းသည် ကျောင်းသားများအား ရေဓာတ်ပြည့်ဝစေပြီး တစ်နေ့တာလုံး မရှိမဖြစ်လိုအပ်သော အာဟာရများကို ရရှိစေပါသည်။

စိန်ခေါ်မှုများနှင့် ဖြေရှင်းချက်များ

အာဖရိကကဲ့သို့ ဖွံ့ဖြိုးပြီးနိုင်ငံများနှင့် ဒေသများတွင် K-12 အာဟာရစံနှုန်းများကို ကျင့်သုံးခြင်းသည် စိန်ခေါ်မှုများစွာကို ရင်ဆိုင်နေရသည်။ ပညာရေးအဖွဲ့အစည်းအများအပြားသည် အကန့်အသတ်ရှိသော ဘတ်ဂျက်များနှင့် ခေတ်မမီသော အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းများဖြင့် လုပ်ဆောင်နေသောကြောင့် လိုက်နာရန် ခက်ခဲစေသည်။

ခေတ်မီကျောင်းမီးဖိုချောင်ဒီဇိုင်းနှင့် အံဝင်ခွင်ကျရှိသော စီးပွားဖြစ်မီးဖိုချောင်သုံးဖြေရှင်းနည်းများတွင် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံခြင်းဖြင့်၊ ကျောင်းစားနပ်ရိက္ခာများသည် အလုပ်အသွားအလာကို အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် လုပ်ဆောင်နိုင်ပြီး မတူညီသောအသက်အရွယ်အုပ်စုများ၏ အာဟာရလိုအပ်ချက်များနှင့် ကိုက်ညီပါသည်။ ခေတ်မီကျောင်းသုံး အစားအစာများဖြစ်သည့် စောင်းပြားများ၊ ရေခဲသေတ္တာယူနစ်များနှင့် အစိတ်အပိုင်းထိန်းချုပ်ရေးကိရိယာများကဲ့သို့သော မီးဖိုချောင်များသည် ကျန်းမာရေးနှင့်ညီညွတ်ပြီး ကြီးမားသောအသုတ်များကို တသမတ်တည်းထုတ်လုပ်နိုင်စေပါသည်။

နောက်ထပ်ကြီးထွားလာသောပြဿနာမှာ အစားအစာဓာတ်မတည့်ခြင်းနှင့် သည်းမခံနိုင်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ သင့်လျော်သောပြင်ဆင်မှုဇုန်များနှင့် စက်ပစ္စည်းများကို ခွဲခြားထားခြင်းမရှိဘဲ၊ ဖြတ်ကျော်ညစ်ညမ်းမှုအန္တရာယ်များ မြင့်တက်လာသည်။

ဖြေရှင်းချက်များတွင် ကျောင်းများသည် ဆေးဘက်ဆိုင်ရာလိုအပ်ချက်များ၊ ဓာတ်မတည့်မှု သို့မဟုတ် သည်းမခံနိုင်မှုများ၊ သီးသန့်ပြင်ဆင်မှုနေရာများ၊ ဓာတ်မတည့်မှုဘေးကင်းသောသိုလှောင်မှု၊ နှင့် ကျောင်းအစားအသောက်ကိရိယာများကို ကောင်းမွန်စွာအသုံးပြုရန် လေ့ကျင့်ရေးဝန်ထမ်းများကို ပံ့ပိုးပေးရန်အတွက် ကျောင်းများသည် မိဘများနှင့် အနီးကပ်လုပ်ဆောင်ရမည်ဖြစ်ပါသည်။ ဓာတ်မတည့်မှု စီမံခန့်ခွဲမှုဖြင့် ကျောင်းမီးဖိုချောင်များကို ဒီဇိုင်းထုတ်ခြင်းသည် ကျောင်းသားကျန်းမာရေးကို အကာအကွယ်ပေးရုံသာမက ဒေသန္တရ ပညာရေးအာဏာပိုင်များ၏ စည်းမျဉ်းများနှင့် လိုက်လျောညီထွေဖြစ်စေရန်လည်း အာမခံပါသည်။